เรื่องของพลับแห้ง


เรื่องของพลับแห้ง หยิบสาระ มาเป็นความรู้
พลับแห้ง คือการนำลูกพลับสด มาปอกเปลือก นำไปฆ่าเชื้อผ่านความร้อน แล้วนำไปตากแห้งทำให้น้ำในลูกพลับแห้งไป ลูกพลับที่นำมาตากแห้งส่วนใหญ่คือลูกพลับฝาดที่ไม่สามารถรับประทานแบบสด ๆ ได้ เมื่อตากแห้งความฝาดจะหายไปและมีรสหวานประมาณ 1.5 เท่าของน้ำตาล โดยทั่วไปที่ทำกันมีอยู่ 3 ประเภท
1 พลับแป้ง เป็นพลับที่มีผงสีขาว ๆ เต็มลูก ซึ่งผงดังกล่าวเป็นผลึกน้ำตาล ลักษณะของพลับแบบนี้จะมีเนื้อเหนียวค่อนข้างกระด้าง ใช้กรรมวิธีการตากแบบดั้งเดิม ซึ่งใช้เวลาตากกันนานเป็นเดือนๆ คงเหลือความชื้นเป็นน้ำประมาณ 20 เปอร์เซ็นต์ จึงสามารถเก็บกินกันเป็นเดือน หรือ ข้ามปี
2 พลับไร้แป้ง แบบอุตสาหกรรม จะเห็นเป็นสีผลเป็นสีเหลืองน้ำตาล ซึ่งเป็นกรรมวิธีการรมควันด้วยกำมะถัน เพื่อให้สีเหลืองสวยน่าทาน มีใส่สารกันเชื้อราในปริมาณควบคุมที่สามารถรับประทานได้
3 ส่วนพลับไร้แป้ง แบบอุตสาหกรรมภายในครัวเรือน จะเห็นผลเป็นสีเหลืองน้ำตาลเข้มกว่า มีสีไม่สวยเท่าการนำไปรมควันด้วยกำมะถัน ไม่ใช้สารกันเชื้อรา หรือถ้าใช้ก็ในปริมาณน้อย เพราะทำปริมาณไม่มาก เป็นผลผลิตภายในชุมชน
พลับแบบไร้แป้ง จะใช้เวลาตากน้อยกว่า คงเหลือความชื้นอยู่ประมาณ 40% จึงมีโอกาสจะขึ้นผลึกน้ำตาลได้อีกเมื่อปล่อยทิ้งไว้ในอุณหภูมิที่ร้อน โดยน้ำตาลจะออกมาให้เห็นได้เร็วเมื่อเจอความเย็น ทำให้เห็นเป็นผลึกน้ำตาลนั่นเอง ข้อดีของพลับชนิดนี้คือเนื้อจะนุ่มกว่า เพราะมีความชื้นหรือความฉ่ำน้ำอยู่ประมาณ 40% ความหวานจะน้อยกว่าพลับแป้ง
หมายเหตุ
ประโยชน์ของลูกพลับแห้ง คือช่วยปรับการทำงานของลำไส้ ลดอาการท้องผูกได้เพราะมีกากใยจำนวนมาก วิธีการเก็บรักษาถ้าใส่ถุงเก็บไว้ในตู้เย็นจะสามารถเก็บไว้ได้ประมาณ 1 เดือน ถ้าแช่แข็งจะสามารถเก็บไว้ได้นานขึ้น